ชั่วฟ้าดินสลาย - หนังที่ไม่ใช่หนังตลาด แต่คนทั้งตลาดน่าเข้ามาดู ~ วู้ดดี้เกิดมาเล่า

ตามปกติแล้ว การจะทำหนังซักเรื่อง ตัววู้ดดี้เองอยากจะรู้เหมือนกันว่า มันจะต้องมีขั้นตอนกระบวนการละเอียดละออมากขนาดไหน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเลือกโลเคชั่น ที่เหมาะสม การเลือกตัวละคร บทละคร แสง เสียง หรือแม้แต่การโปรโมทหนัง เข้าใจว่าหนังเรื่อง ชั่วฟ้าดินสลาย นับว่าได้มีการโปรโมทในช่วงเวลาที่ค่อนข้างเหมาะสมทีเดียว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการนำภาพวาบ หวิว ของทั้งพระเอกหนุ่มรูปงาม อนันดา เอเวอริ่งแฮม ที่สาวๆน่าจะใฝ่ฝันกันหมด (รวมถึงชายบางคนด้วย อิอิ) และ นางเอกสาว ชื่อดังก้องฟ้า พลอย เฌอมาลย์ บุญยศักดิ์ ที่มีทั้งเรื่องฉาวและเรื่องดี ซึ่งก็เป็นปัจจัยนึงที่จะบอกว่าเป็นช่วงเวลาค่อนข้างที่จะเหมาะสม เพราะจะตีว่าตัวพลอย เฌอมาลย์เป็นเสมือนเครื่องมือโปรโมทอีกอันก็ได้ จากการที่จะเห็นหน้าตาของ พลอย ในจอทีวีตลอด และมีเรื่องราวข่าวคราวให้ได้เห็นได้ยินเป็นระยะๆ ถึงบอกว่า ช่วงเวลาที่หนังเรื่องนี้เข้า ค่อนข้างเป็นช่วงเวลาที่ลงตัวอยุ่เหมือนกัน แถมพระเอกหนุ่มก็เป็นตัวดึงดูดได้ดีอีกด้วยเพราะเชื่อว่า แฟนๆของอนันดา น่าจะอยากมาดูหนังที่อนันดาเล่นอยู่แล้ว แ้ม้ว่าจะไม่มีแก้มก้นโชว์ให้เห็นก็ตามทีเหอะ อย่างที่ว่าละว่าการจะบอกว่าหนังเรื่องนึงต้องเตรียมตัว หรือว่าทำการบ้านมากขนาดไหน แล้วเรื่องไหนทำการบ้านมามากกว่ากัน นับว่าเป็นเรื่องที่ถือว่ายาก แต่หลังจากที่ได้ดูหนังเรื่องนี้แล้ว คงต้องยอมรับจากทุกห้องหัวใจว่า หนังเรื่องนี้ทำการบ้านมาดีจริงๆ ทุกรายละเอียด สวยสมที่กำกับโดย หม่อมหลวง พันธุ์เทวนพ เทวกุล หรือ หม่อมน้อยที่ทุกๆคนรู้จักนั่นเอง ภาพที่ทำได้สวยหรือว่ากลมกลืนกับหนังได้ขนาดนี้ คงปฏิเสธไม่ได้ว่า ต้องมีฝีมือในการสร้างสรรและพิถีพิถันจริงๆ ถึงได้ลงตัวขนาดนี้ กอปรกับเนื้อหนังที่น่าดึงดูดให้ลุ้นระทึกตาม แม้ทว่าว่าร้อยทั้งร้อยของคนที่เข้ามาดูหนังเรื่องนี้ ทราบเรื่องย่อของหนังทั้งหมดแล้ว ว่า ส่างหม่องกับคุณ ยุพดี ลักลอบได้เสียกันแล้วถูกโซ่ตรวนแห่งความสิเน่หา ผูกมัดซึ่งกันและกันตราบชั่วฟ้าดินสลาย แต่ก้ยังคงลุ้นหรือว่าติดตามว่า สุดท้ายทั้งสองคนจะทำอย่างไร แล้วจะลงเอยกันอย่าง จึงนับว่ากลเม็ดในการทำหนังเรื่องนี้ ถือว่าอยุ่ในเกณฑ์ที่ผ่านจนถึงขั้นดีเลยทีเดียว หรืออาจจะเป็นไปได้ว่า บทประพันธ์ของเดิมของหนังเรื่องนี้ยอดเยี่ยมอยู่แล้ว (แม้ว่าจะยังไม่เคยได้อ่านแต่ว่าได้ซื้อมาเตรียมอ่านแล้ว และก็พึ่งจะทราบว่าผู้ประพันธ์เรื่องนี้คือ คุณ มาลัย ชูพินิจ หรือว่า คุณ น้อย อินทนนท์ ผุ้สร้างสรรเรื่อง ล่องไพร นั่นเอง จึงไม่แปลกที่ผมขออนุญาติขี้ตู่ำไปเลยว่า บทประพันธ์เรื่อง ชั่วฟ้าดินสลาย ต้องยอดเยี่ยมเป็นแน่)

มาพูดถึงเรื่องหนังดีกว่า อย่างที่ได้ทราบกันทั่วละว่า มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นที่เขตแดนใกล้ชายฝั่งพม่า ที่ซุ้มค่ายของ พะโบ้ บุรุษม่ายผู้ซึ่งมีอิทธิพลใหญ่ ได้มีความสัมพันธ์รักกับ ม่ายสาวสมัยใหม่อายุน้อยนาม ยุพดี เหตุด้วยว่า หลงไหลในความสวยและฉลาดเกินอายุของนาง จึงยินยอมพร้อมใจที่จะเอ่ยปากขอแต่งงานโดยเร็วพลัน ซึ่งนางเอกสาวก็ยินดีที่จะฝากชีวิตที่เหลือให้กับพะโบ้ แต่เรื่องราวมันก็ดันอุตริพลันให้นางเอกได้มีโอกาสเจอกับหลานรักคนเดียวของพะโบ้ นามว่า ส่างหม่อง หนุ่มดีกรีจบมหาลัยชื่อดังจาก ย่างกุ้ง แล้วใยหรือ ชายหนุ่มจะไม่ตกหลุมรักสาวพราวเสน่ห์อย่างยุพดี จนถึงขั้นได้เสียกันอย่างลับๆ แต่เรื่องมันไม่จบง่ายๆตรงที่ว่า พะโบ้เริ่มที่จะระแคะระคายกับความรู้สึกแปลกๆที่มากเกินไประหว่างหลานชายและ อาสะใภ้ จึงวางแผนที่จะจับผิดในความสัมพันธ์ทั้งสองคน จนเป็นผลสรุปสุดท้ายที่ทั้งสองต้องถูกโซ่ตรวนแห่งความรักผูกมัดกันตลอด เอาเป็นว่าบทสรุปสุดท้ายจะเป็นอย่างไร อาจจะต้องไปติดตามชมกันเองในโรงภาพยนต์ละกันนะครับ ส่วนตัวแค่มองย้อนกลับมาที่โลกความเป็นจริงที่ไม่ใช่ในหนัง ถึงข้อคิดคำสอนที่ทางผู้สร้างหรือผู้ประพันธ์อยากจะสะท้อนให้ผู้ชมได้รับรู้ ถึงความสัมพันธ์ระหว่างคนสองคน ตัววู้ดดี้คงจะไม่พูดถึงความสัมพันธ์ในกรณีการคบชู้ที่มันชักจะเริ่มชินชากับเรื่องประเภทนี้ในสังคมยุคนี้กันหมดแล้ว แต่อยากจะมองว่าหนังมันคงอยากจะให้รับรู้ถึงความสัมพันธ์ที่มันมากเกินไปรึเปล่า การที่คนสองคนจะมาอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตร่วมกัน มันควรจะต้องมีช่องว่างระหว่างกันมากขนาดไหน เหมือนที่ฝรั่งหัวทองเค้าเรียกว่า Private Zone ซึ่งไอ้พื้นที่ส่วนตัวเนี๊ย มันมาตีวัดกันเป็นตารางเมตรๆไม่ได้หรอก แต่มันคงต้องอยุ่ที่การพูดคุยกันก่อนที่จะมีความสัมพันธ์ซึ่งกันและกัน แต่ก็ยังคงมีปัจจัยอื่นๆอีกเหมือนกันที่จะทำให้เกิดการละเลยหรือว่ามองข้ามพื้นที่ของตัวเองที่ต้องการจริงๆ ยกตัวอย่างเช่น ความต้องการให้ได้มาจนฝืนใจทำในสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ หรือ การปฎิเสธฝ่ายตรงข้ามไม่เป็นทั้งๆที่เป้นสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อน พอความสัมพันธ์มันมาถึงจุดที่อิ่มตัวมันก็อาจจะเป็นชนวนทำให้เกิดความแตกหักขึ้นมาได้ง่ายๆ (แม้ว่าในหนังมันจะเกิดตรงจุดนี้เร็วไปซะหน่อยก็แค่นั้นเอง) ดังนั้นปัญหาที่มีโอกาสเกิดขึ้นได้โดยง่ายอย่างงี้ จึงควรที่ต้องมองหาวิธีที่จะแก้ไข หรือว่าหลีกเลี่ยงที่จะให้เกิดจะเป็นการดีซะกว่าที่จะให้ปัญหามันเกิดก่อนแล้วค่อยมาแก้ปัญหา วิธีที่น่าจะเป็นการดีที่สุด คงต้องเป็นการพูดคุยกันก่อนและหาจุดกึ่งกลางระหว่างเราสองคน ว่าควรจะยืนอยู่ตรงจุดไหน มิใช่นำความรักหรือความหลงมาบดบังอะไรหลายๆอย่าง ควรที่จะใช้สมองคิดไปพร้อมๆกับหัวใจที่รัก รู้จักการเอาใจเค้ามาใส่ใจเราก็เป็นอีกหนึ่งทางเลือกที่ดีที่จะช่วยในการเปิดตามองฝ่ายตรงข้ามด้วยว่าเค้าคิดเช่นไร การเว้นระยะห่างบ้างก็ช่วยในเรื่องการตีขอบเขตส่วนตัวของแต่ละฝ่ายและยังเป็นการเสริมให้รู้ว่า "ความคิดถึง" มันสวยงามมากแค่ไหน ถ้าใกล้กันเกินไปก็ถอยหลังกันคนละก้าว หรือไกลไปก็ลองก้าวเข้าหากันดูซะหน่อย จนเจอจุดกึ่งกลางในแต่ละหัวข้อๆที่จะทำให้เราดำเนินชีวิตต่อไปด้วยกันได้อย่างมีความสุขแน่นอน แล้วผมเชื่อได้เลยครับว่า ถ้าทุกๆคนทำอย่างที่ว่านี่ได้แล้ว คงไม่ต้องพึ่งพากุญแจหรือว่าปืนอย่างในหนังเพื่อที่จะปลดล็อคโซ่ตรวนระหว่างคนสองคนได้อย่างแน่นอน

สุดท้ายนี้ก็อยากแนะนำให้ลองไปชมภาพยนต์เรื่องนี้ดูครับ แม้ว่าจะไม่ใช่หนังตลาดที่ดูได้ทุกเพศทุกวัย แต่มันเป็นหนังสะท้อนที่สะท้อนความคิดความเป็นอยู่ของคนที่มีชีวิตอยู่จริงๆในโลกกลมๆใบนี้ครับ รับรองไม่ผิดหวังแน่นอน

ปล. ตัวผู้เล่นทุกตัวในเรื่องแสดงได้ดีมากๆจริงๆ โดยเฉพาะอนันดาที่พัฒนาความสามารถเรื่องการแสดงไปได้อีกขั้น สมแล้วที่มีค่าตัวไม่ตำกว่า เจ็ดหลักจริงๆ (รอดูอินทรีย์แดงครับ)

ปล.(อีกอัน) มีใครรู้บ้างว่า soundtrack เรื่องนี้เป็น เจ๊เจนนิเฟอร์ คิ้มที่ร้องอ่ะ ฮ่าฮ่า

วู้ดดี้เกิดมาเล่า

งานเยอะจิงๆช่วงนี้
23 Sep 2010